De stilte als knallende opening

Het lijkt wel alsof je steeds harder moet schreeuwen om de aandacht vast te houden. De het-zal-toch-niet-waar-zijn?-titels van krantenkoppen, de opzwepende presentator op televisie, de jengelende jingles op de radio. We lijken de kracht van stilte vergeten te zijn.

Tijdens een netwerkbijeenkomst kregen alle aanwezigen de mogelijkheid om zich aan de hand van een pitch voor te stellen. Dat is een flinke berg informatie die je dan te verwerken krijgt. Ook al doe je nog zo je best, dikke kans dat je gedachten tussendoor even afdwalen. Ons brein heeft tijd nodig om al die input te verwerken. Soms hoor je iets wat je weer op ideeën brengt. En voor je het weet ben je in je eigen gedachten verzonken.

Ik koos ervoor om mijn pitch te starten met een stilte. Ik nam een pose aan dat duidelijk maakte dat het de bedoeling was dat ik niet sprak. Ik vouwde mijn handen voor mijn buik en keek een paar tellen naar beneden. Ik hoorde dat het geroezemoes verstomde. Opkijkend zag ik verschillende gezichtsuitdrukkingen variërend van nieuwsgierigheid, plezierige verwachting en bij een enkeling 1 groot vraagteken.

Deze stilte gaf natuurlijk geen knal, maar maakte wel indruk. Niemand die nog aantekeningen maakte, niemand die meer een slok van de koffie nam, niemand die nog afdwaalde in gedachten.

Allen nieuwsgierig wat er nú zou komen.

Of je nu een pitch, een lezing of een talk houdt, je hebt ritme nodig om de aandacht vast te houden. Stilte zorgt daarvoor. Mits goed toegepast zorg je ervoor dat mensen naar je luisteren. Op het juiste moment inzetten zorgt het voor spanning in je verhaal, een nadruk op hetgeen wat je ervoor gezegd hebt of een kans voor het publiek zich te herpakken na bijvoorbeeld een lachsalvo. Zodat ze daarna weer alle aandacht voor jou.

Meer weten over ritme in een lezing? Vrijdag 3 maart 2023 geeft Dorotheé Beens een training ‘Spreken met Impact’.