Het verschil tussen een begroeting en echt contact

Ze was duidelijk niet van plan om zich terug te trekken.

Na een paar seconden, die minuten leken te duren, klonk er opnieuw een begroeting. Dit keer met nadruk:
“Góedemórgen!” In koor riepen we een goedemorgen terug. De medewerker knikte tevreden en verdween weer. Wij keken elkaar lachend aan.

Gisteren was ik met een groep ondernemers op de prachtige zorgboerderij Wenum Hoeve, waar we onder leiding van Mark Reijnders aan de slag gingen.
Zo’n plek waar de interacties net even anders lopen.

Deze dame nam geen genoegen met een vluchtige, half afwezige begroeting.
In dat kleine moment zat alles: echt contact.

Zij zag ons. En ze nam de tijd zodat ook wij háár zouden zien. Even echt verbinding maken.

Dat is waarom ik bij groepen tot ongeveer vijftig deelnemers iedereen een hand geef en mensen bewust in de ogen kijk. Hoe iemand binnenkomt, vertelt veel. Enthousiast, vermoeid, nieuwsgierig, afwezig. En hoe iemand je een hand geeft ook. Rijken ze naar je uit of blijven ze op afstand? Dat korte moment van verbinding zegt:
Ik zie jou.

Het geeft mij precies genoeg informatie om te voelen welke energie er binnenkomt en wat er nodig is. Mag het vuur omhoog, of juist een tandje zachter?

Het was goed toeven op de zorgboerderij, met nog meer verrassende begroetingen. Zoals dat ene varkentje dat me kwam begroeten toen hij mijn stem hoorde.