Mijn toekomstige ik zal er blij mee zijn!

Ze klonk ferm, haar toon was vastberaden. De afgelopen weken is mijn dochter een paar keer op kantoor geweest om full-focus te werken aan haar studie. In de vakantie, terwijl de zon scheen. Met frisse tegenzin kwam ze in de ochtend aan, om laat in de middag met een klap haar laptop dicht te doen. "Klaar mee!"

Wat volgde was een gesprek over opdrachten afronden, huishoudelijke klusjes en de verlokkingen van zoveel andere leuke dingen. Ze verzuchtte dat ze wilde dat ze wat meer discipline had. Ik schoot hardop in de lach. Ja, ik weet het. Niet handig, maar zelfs moeders blijken menselijk te zijn. Wat ik zo grappig vond, is dat ik haar juist heel gedisciplineerd vond handelen. Wanneer je met een vernauwde blik kijkt naar de term, dan gaat het om doen wat er van je verwacht en gevraagd wordt. Huppelend en blij, zie je de vlinders al? Terwijl voor mij discipline veel meer besloten ligt in het feit dat het juist niet makkelijk is. Want anders zou je het wel gewoon doen.

Voor mij zit discipline meer in de kracht vinden om door te gaan met een doel voor ogen. Er zit een overwinning in. Niet op de ander, niet op de wereld, maar een overwinning op jezelf. En is dat niet wat we dagelijks doen? De discipline om een onbeleefde klant toch vriendelijk te woord te staan (en waar nodig te begrenzen). De discipline om iets nieuws te leren, je agenda vrij te maken om literatuur te lezen en zo te groeien als mens en als ondernemer. De discipline om te werken aan je droom, of het nu gaat om het toespreken van een zaal vol mensen op het jaarlijkse congres van jouw vakgenoten, het schrijven van een boek, of het toewerken naar die droombaan.

Klein of groot, uiteindelijk doe je vandaag iets voor je toekomstige-ik.