Jarenlange ervaring, waardevolle inzichten, talloze lessen geleerd… en toch deel je ze (nog) niet op een podium.

Mijn klanten kun je onderverdelen in grofweg 2 groepen:

1. De 𝐤𝐞𝐧𝐧𝐢𝐬𝐝𝐞𝐥𝐞𝐫𝐬 die mij benaderen met een duidelijke hulpvraag. Dit varieert van feedback op een draaiboek, het ontwerpen van een presentatie of het ontwikkelen van de presentatievaardigheden zelf.
2. De 𝐤𝐞𝐧𝐧𝐢𝐬𝐡𝐚𝐥𝐞𝐫𝐬 die vooral genieten van het bijwonen van lezingen, trainingen en bijeenkomsten waar kennis wordt gedeeld. En met bewondering kijken hoe iemand voor een groep staat.

De kennishalers geloven, net als de kennisdelers, in de kracht van het uitwisselen van kennis en ervaringen, maar het verschil is dat zij niet voor een groep gaan staan. Ben je de kennisdeler of de kennishaler? Hieronder een greep uit de antwoorden die ik krijg als ik ze er naar vraag, misschien herken je ze:

“𝐈𝐤 𝐛𝐞𝐧 𝐠𝐞𝐞𝐧 𝐠𝐞𝐛𝐨𝐫𝐞𝐧 𝐬𝐩𝐫𝐞𝐤𝐞𝐫.” - Je denkt dat spreken een talent is, terwijl het eigenlijk een vaardigheid is die je kunt leren.

“𝐖𝐚𝐭 𝐢𝐤 𝐰𝐞𝐞𝐭, 𝐢𝐬 𝐭𝐨𝐜𝐡 𝐯𝐚𝐧𝐳𝐞𝐥𝐟𝐬𝐩𝐫𝐞𝐤𝐞𝐧𝐝?” -Daarom ben je ook een expert, voor anderen kan jouw kennis juist mindblowing zijn.

“𝐖𝐚𝐚𝐫 𝐡𝐚𝐚𝐥 𝐢𝐤 𝐝𝐞 𝐭𝐢𝐣𝐝 𝐯𝐚𝐧𝐝𝐚𝐚𝐧?” - Ondernemen is druk genoeg, en wanneer jij jouw missie al hebt gerealiseerd, dan zou ik zeker door scrollen. Maar anders is het zinvol om te weten dat jouw boodschap goed overbrengen deuren opent die nu misschien gesloten blijven.

“𝐖𝐚𝐭 𝐚𝐥𝐬 𝐧𝐢𝐞𝐦𝐚𝐧𝐝 𝐥𝐮𝐢𝐬𝐭𝐞𝐫𝐭?” - Er is altijd iemand geïnteresseerd in jouw verhaal, zolang je het vertelt aan het juiste publiek.

Eerlijk? Ik ben zowel een kennisdeler als een –haler. Ik kan genieten van een goede presentatie, een doordachte training of een prikkelende lezing. En ook ik heb een aantal van bovenstaande uitspraken gedaan. Tot ik me realiseerde dat we allemaal verschillende soorten kennis en ervaringen hebben, waarmee we elkaar kunnen helpen.

𝐓𝐨𝐜𝐡 𝐳𝐨𝐧𝐝𝐞 𝐨𝐦 𝐝𝐚𝐭 𝐚𝐥𝐥𝐞𝐦𝐚𝐚𝐥 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐨𝐧𝐬𝐳𝐞𝐥𝐟 𝐭𝐞 𝐡𝐨𝐮𝐝𝐞𝐧?

Wat houdt jou tegen? Wat zorgde er voor dat je die stap wel gezet hebt?